CHAB. XXVIII.
1Isaac eta a c’halvaz Jacob, a veunigaz anezhan, hag a roaz d’ezhan ar gourc’hemen-man, en eur lavaret: Diwall da gemer eur c’hreg euz a-douez merc’hed Canaan.
2Sav, kea beteg Paddan-Aram, da di Bethuel, tad da vam, ha choaz eno eur chreg evid’oud, a-douez merc’hed Laban, breur da vam.
3Ra zeuio an Doue holl-galloudec da skuilla he vennoz var-n’oud, da lakaad ar wenn ac’hanoud da greski ha da zevel ker stank ma teui da veza tad d’eun niver braz a boblou!
4Doue da rei d’id ha d’az bugale en da c’houde ar vennoz hen deuz roet da Abraham, evit ma vezi eun deiz perc’hen an douar e pehini oud bet o chom eur pennad amzer, hag a zo bet roet ganthan da Abraham!
5Isaac neuze a reaz da Jacob en em lakaad en heut, hag he-man a ieaz da Paddan-Aram, da di Laban, mab Bethuel, an Aramead, breur da Rebecca, mam Jacob hag Esaü.
6Hogen Esaü, o velet hen devoa he dad ben-niget Jacob, hag he gasset da Paddan-Aram, evit kenieret eur c’hreg euz ar vro-ze, hag o velet, goude beza he venniget, hen devoa roet d’ezhan ar gourc’hemen-man: diwall da gemer eur pried a-douez merc’hed Canaan;
7o velet choas e oa eat Jacob da Paddan-Aram, o senti ouz he dad hag ouz he vam;
8o c’houzoud ive, e tisplije merc’hed Canaan da Isaac, he dad,
9ez eaz etrezeg Isniael; hag ouz-pen ar groagez all hen devoa, e kemeraz eno evit pried Maha-lath, merc’h da Isinael, mab Abraham, ha c’hoar da Nebajoth.
10Mes Jacob, o veza kuiteet Beer-Sheba, a ieaz da Gharan.
11Hag ec’h erruaz en eul leac’h, hag e tremenaz an noz eno, rag eat e oa an heol da guzat. Kerner a reaz eur mean divar an douar, da lakaad dindan he ben, hag en em roaz da gousket eno.
12Neuze e teuaz eun hunvre d’ezhan; gwelet a reaz eur skeul harp he zroad var an douar, hag he beg stok ouz an env; hag elez Doue o pignat hag o tisken var ar skeul-ze.
13Hag an Aotrou a oa a-uz d’ar skeul, ha setu hen o lavaret: Me eo an Aotrou, Doue Abraham, da dad, ha Doue Isaac; me a roio d’id ha d’az lignez an douar ma’z oud kousket var-n’ezhan.
14Da wenn a vezo ker stank hag ar boultren var an douar; en em asten a rai var-zu ar c’huz-heol hag ar zav-heol, var-zu an hanter-noz hag ar c’hreis-teiz; ha benniget a vezo holl famillou an douar enoud, hag en da lignez.
15Ha setu me ganez o tiwall ac’hanoud e kement leac’h m’az i; da zigas a rin adare d’ar vro-man; rag biken ne zilezin ac’hanoud ken am bezo great ar pez em euz lavaret.
16Jacob a zifunaz euz he gousk hag a lavaraz: E gwirionez an Aotrou a zo el leac’h-man, ha me na ouien doare!
17Dond a reaz aoun d’ezhan, hag e lavaraz: Na pegen spontus eo al leac’h-man! E gwi-rionez setu aman ti Doue, setu aman dor an env!
18Jacob eta, o sevel mintin-mad a gemeraz ar mean hen devoa lakeet dindan he ben, a blantaz anezhan eno evel eur peul-vean, hag a skuillaz eol var he veg.
19Hag e c’hanvaz al leac’h-se Bethel (ti Doue); mes araog he hano a oa Luza.
20Ha Jacob en em westlaz da Zoue en eur lavaret: Mar chom Doue ganen, rnar kendalc’h d’am diwall hed an hent dre behini e kerzan, ma ro d’in bara da zibri, ha dillad da viska;
21mar distroan en peoc’h da di va zad, neuze an Aotrou a vezo va Doue;
22hag ar mean-man em euz savet evit digas da zonj euz an traou-man, a vezo ti Doue; hag euz a gement tra em bezo bet diganez, O Doue, me a baeo d’id an deog!
