IOB 38

₁Μετὰ δὲ τὸ παύσασθαι Ελιουν τῆς λέξεως εἶπεν ὁ κύριος τῷ Ιωβ διὰ λαίλαπος καὶ νεφῶν

₂Τίς οὗτος ὁ κρύπτων με βουλήν,

συνέχων δὲ ῥήματα ἐν καρδίᾳ, ἐμὲ δὲ οἴεται κρύπτειν;

₃ζῶσαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου,

ἐρωτήσω δέ σε, σὺ δέ μοι ἀποκρίθητι.

₄ποῦ ἦς ἐν τῷ θεμελιοῦν με τὴν γῆν;

ἀπάγγειλον δέ μοι, εἰ ἐπίστῃ σύνεσιν.

₅τίς ἔθετο τὰ μέτρα αὐτῆς, εἰ οἶδας;

ἢ τίς ὁ ἐπαγαγὼν σπαρτίον ἐπ᾽ αὐτῆς;

₆ἐπὶ τίνος οἱ κρίκοι αὐτῆς πεπήγασιν;

τίς δέ ἐστιν ὁ βαλὼν λίθον γωνιαῖον ἐπ᾽ αὐτῆς;

₇ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα,

ᾔνεσάν με φωνῇ μεγάλῃ πάντες ἄγγελοί μου.

₈ἔφραξα δὲ θάλασσαν πύλαις,

ὅτε ἐμαίμασσεν ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτῆς ἐκπορευομένη·

₉ἐθέμην δὲ αὐτῇ νέφος ἀμφίασιν,

ὁμίχλῃ δὲ αὐτὴν ἐσπαργάνωσα·

₁₀ἐθέμην δὲ αὐτῇ ὅρια

περιθεὶς κλεῖθρα καὶ πύλας·

₁₁εἶπα δὲ αὐτῇ Μέχρι τούτου ἐλεύσῃ καὶ οὐχ ὑπερβήσῃ,

ἀλλ᾽ ἐν σεαυτῇ συντριβήσεταί σου τὰ κύματα.

₁₂ἦ ἐπὶ σοῦ συντέταχα φέγγος πρωινόν,

ἑωσφόρος δὲ εἶδεν τὴν ἑαυτοῦ τάξιν

₁₃ἐπιλαβέσθαι πτερύγων γῆς,

ἐκτινάξαι ἀσεβεῖς ἐξ αὐτῆς;

₁₄ἦ σὺ λαβὼν γῆν πηλὸν ἔπλασας ζῷον

καὶ λαλητὸν αὐτὸν ἔθου ἐπὶ γῆς;

₁₅ἀφεῖλας δὲ ἀπὸ ἀσεβῶν τὸ φῶς,

βραχίονα δὲ ὑπερηφάνων συνέτριψας;

₁₆ἦλθες δὲ ἐπὶ πηγὴν θαλάσσης,

ἐν δὲ ἴχνεσιν ἀβύσσου περιεπάτησας;

₁₇ἀνοίγονται δέ σοι φόβῳ πύλαι θανάτου,

πυλωροὶ δὲ ᾅδου ἰδόντες σε ἔπτηξαν;

₁₈νενουθέτησαι δὲ τὸ εὖρος τῆς ὑπ᾽ οὐρανόν;

ἀνάγγειλον δή μοι πόση τίς ἐστιν.

₁₉ποίᾳ δὲ γῇ αὐλίζεται τὸ φῶς,

σκότους δὲ ποῖος ὁ τόπος;

₂₀εἰ ἀγάγοις με εἰς ὅρια αὐτῶν;

εἰ δὲ καὶ ἐπίστασαι τρίβους αὐτῶν;

₂₁οἶδα ἄρα ὅτι τότε γεγέννησαι,

ἀριθμὸς δὲ ἐτῶν σου πολύς.

₂₂ἦλθες δὲ ἐπὶ θησαυροὺς χιόνος,

θησαυροὺς δὲ χαλάζης ἑόρακας.

₂₃ἀπόκειται δέ σοι εἰς ὥραν ἐχθρῶν,

εἰς ἡμέραν πολέμου καὶ μάχης.

₂₄πόθεν δὲ ἐκπορεύεται πάχνη

ἢ διασκεδάννυται νότος εἰς τὴν ὑπ᾽ οὐρανόν;

₂₅τίς δὲ ἡτοίμασεν ὑετῷ λάβρῳ ῥύσιν,

ὁδὸν δὲ κυδοιμῶν

₂₆τοῦ ὑετίσαι ἐπὶ γῆν, οὗ οὐκ ἀνήρ,*

ἔρημον, οὗ οὐχ ὑπάρχει ἄνθρωπος ἐν αὐτῇ,

₂₇τοῦ χορτάσαι ἄβατον καὶ ἀοίκητον*

καὶ τοῦ ἐκβλαστῆσαι ἔξοδον χλόης;‡

₂₈τίς ἐστιν ὑετοῦ πατήρ;

τίς δέ ἐστιν ὁ τετοκὼς βώλους δρόσου;

₂₉ἐκ γαστρὸς δὲ τίνος ἐκπορεύεται ὁ κρύσταλλος;

πάχνην δὲ ἐν οὐρανῷ τίς τέτοκεν,

₃₀ἣ καταβαίνει ὥσπερ ὕδωρ ῥέον;

πρόσωπον δὲ ἀβύσσου τίς ἔπηξεν;

₃₁συνῆκας δὲ δεσμὸν Πλειάδος

καὶ φραγμὸν Ὠρίωνος ἤνοιξας;

₃₂ἦ διανοίξεις μαζουρωθ ἐν καιρῷ αὐτοῦ*

καὶ Ἕσπερον ἐπὶ κόμης αὐτοῦ ἄξεις αὐτά;‡

₃₃ἐπίστασαι δὲ τροπὰς οὐρανοῦ

ἢ τὰ ὑπ᾽ οὐρανὸν ὁμοθυμαδὸν γινόμενα;

₃₄καλέσεις δὲ νέφος φωνῇ,

καὶ τρόμῳ ὕδατος λάβρῳ ὑπακούσεταί σου;

₃₅ἀποστελεῖς δὲ κεραυνοὺς καὶ πορεύσονται;

ἐροῦσιν δέ σοι Τί ἐστιν;

₃₆τίς δὲ ἔδωκεν γυναιξὶν ὑφάσματος σοφίαν

ἢ ποικιλτικὴν ἐπιστήμην;

₃₇τίς δὲ ὁ ἀριθμῶν νέφη σοφίᾳ,

οὐρανὸν δὲ εἰς γῆν ἔκλινεν;

₃₈κέχυται δὲ ὥσπερ γῆ κονία,

κεκόλληκα δὲ αὐτὸν ὥσπερ λίθῳ κύβον.

₃₉θηρεύσεις δὲ λέουσιν βοράν,

ψυχὰς δὲ δρακόντων ἐμπλήσεις;

₄₀δεδοίκασιν γὰρ ἐν κοίταις αὐτῶν,

κάθηνται δὲ ἐν ὕλαις ἐνεδρεύοντες.

₄₁τίς δὲ ἡτοίμασεν κόρακι βοράν;

νεοσσοὶ γὰρ αὐτοῦ πρὸς κύριον κεκράγασιν

πλανώμενοι τὰ σῖτα ζητοῦντες.