PSALMI 42

Κρῖνόν με, ὁ θεός, καὶ δίκασον τὴν δίκην μου ἐξ ἔθνους οὐχ ὁσίου,

ἀπὸ ἀνθρώπου ἀδίκου καὶ δολίου ῥῦσαί με.

₂ὅτι σὺ εἶ, ὁ θεός, κραταίωμά μου· ἵνα τί ἀπώσω με;

καὶ ἵνα τί σκυθρωπάζων πορεύομαι ἐν τῷ ἐκθλίβειν τὸν ἐχθρόν μου;

₃ἐξαπόστειλον τὸ φῶς σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου·

αὐτά με ὡδήγησαν καὶ ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου

καὶ εἰς τὰ σκηνώματά σου.

₄καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς τὸ θυσιαστήριον τοῦ θεοῦ

πρὸς τὸν θεὸν τὸν εὐφραίνοντα τὴν νεότητά μου·

ἐξομολογήσομαί σοι ἐν κιθάρᾳ, ὁ θεὸς ὁ θεός μου.

₅ἵνα τί περίλυπος εἶ, ψυχή, καὶ ἵνα τί συνταράσσεις με;

ἔλπισον ἐπὶ τὸν θεόν, ὅτι ἐξομολογήσομαι αὐτῷ·

σωτήριον τοῦ προσώπου μου ὁ θεός μου.