SIRACIDES 20

₁Ἔστιν ἔλεγχος ὃς οὐκ ἔστιν ὡραῖος,

καὶ ἔστιν σιωπῶν καὶ αὐτὸς φρόνιμος.

₂ὡς καλὸν ἐλέγξαι ἢ θυμοῦσθαι,

₃καὶ ὁ ἀνθομολογούμενος ἀπὸ ἐλαττώσεως κωλυθήσεται.

₄ἐπιθυμία εὐνούχου ἀποπαρθενῶσαι νεάνιδα,

οὕτως ὁ ποιῶν ἐν βίᾳ κρίματα.

₅ἔστιν σιωπῶν εὑρισκόμενος σοφός,

καὶ ἔστιν μισητὸς ἀπὸ πολλῆς λαλιᾶς.

₆ἔστιν σιωπῶν, οὐ γὰρ ἔχει ἀπόκρισιν,

καὶ ἔστιν σιωπῶν εἰδὼς καιρόν.

₇ἄνθρωπος σοφὸς σιγήσει ἕως καιροῦ,

ὁ δὲ λαπιστὴς καὶ ἄφρων ὑπερβήσεται καιρόν.

₈ὁ πλεονάζων λόγῳ βδελυχθήσεται,

καὶ ὁ ἐνεξουσιαζόμενος μισηθήσεται.

₉Ἔστιν εὐοδία ἐν κακοῖς ἀνδρί,

καὶ ἔστιν εὕρεμα εἰς ἐλάττωσιν.

₁₀ἔστιν δόσις, ἣ οὐ λυσιτελήσει σοι,

καὶ ἔστιν δόσις, ἧς τὸ ἀνταπόδομα διπλοῦν.

₁₁ἔστιν ἐλάττωσις ἕνεκεν δόξης,

καὶ ἔστιν ὃς ἀπὸ ταπεινώσεως ἦρεν κεφαλήν.

₁₂ἔστιν ἀγοράζων πολλὰ ὀλίγου

καὶ ἀποτιννύων αὐτὰ ἑπταπλάσιον.

₁₃ὁ σοφὸς ἐν λόγοις ἑαυτὸν προσφιλῆ ποιήσει,

χάριτες δὲ μωρῶν ἐκχυθήσονται.

₁₄δόσις ἄφρονος οὐ λυσιτελήσει σοι,

οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀνθ᾽ ἑνὸς πολλοί

₁₅ὀλίγα δώσει καὶ πολλὰ ὀνειδίσει

καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς κῆρυξ·

σήμερον δανιεῖ καὶ αὔριον ἀπαιτήσει,

μισητὸς ἄνθρωπος ὁ τοιοῦτος.

₁₆μωρὸς ἐρεῖ Οὐχ ὑπάρχει μοι φίλος,

καὶ οὐκ ἔστιν χάρις τοῖς ἀγαθοῖς μου·

₁₇οἱ ἔσθοντες τὸν ἄρτον αὐτοῦ φαῦλοι γλώσσῃ,

ποσάκις καὶ ὅσοι καταγελάσονται αὐτοῦ;

₁₈Ὀλίσθημα ἀπὸ ἐδάφους μᾶλλον ἢ ἀπὸ γλώσσης,

οὕτως πτῶσις κακῶν κατὰ σπουδὴν ἥξει.

₁₉ἄνθρωπος ἄχαρις, μῦθος ἄκαιρος·

ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται.

₂₀ἀπὸ στόματος μωροῦ ἀποδοκιμασθήσεται παραβολή·

οὐ γὰρ μὴ εἴπῃ αὐτὴν ἐν καιρῷ αὐτῆς.

₂₁Ἔστιν κωλυόμενος ἁμαρτάνειν ἀπὸ ἐνδείας,

καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει αὐτοῦ οὐ κατανυγήσεται.

₂₂ἔστιν ἀπολλύων τὴν ψυχὴν αὐτοῦ δι᾽ αἰσχύνην,

καὶ ἀπὸ ἄφρονος προσώπου ἀπολεῖ αὐτήν.

₂₃ἔστιν χάριν αἰσχύνης ἐπαγγελλόμενος φίλῳ,

καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν.

₂₄Μῶμος πονηρὸς ἐν ἀνθρώπῳ ψεῦδος,

ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται.

₂₅αἱρετὸν κλέπτης ἢ ὁ ἐνδελεχίζων ψεύδει,

ἀμφότεροι δὲ ἀπώλειαν κληρονομήσουσιν.

₂₆ἦθος ἀνθρώπου ψευδοῦς ἀτιμία,

καὶ ἡ αἰσχύνη αὐτοῦ μετ᾽ αὐτοῦ ἐνδελεχῶς.

₂₇Ὁ σοφὸς ἐν λόγοις προάξει ἑαυτόν,

καὶ ἄνθρωπος φρόνιμος ἀρέσει μεγιστᾶσιν.

₂₈ὁ ἐργαζόμενος γῆν ἀνυψώσει θημωνιὰν αὐτοῦ,

καὶ ὁ ἀρέσκων μεγιστᾶσιν ἐξιλάσεται ἀδικίαν.

₂₉ξένια καὶ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν

καὶ ὡς φιμὸς ἐν στόματι ἀποτρέπει ἐλεγμούς.

₃₀σοφία κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸς ἀφανής,

τίς ὠφέλεια ἐν ἀμφοτέροις;

₃₁κρείσσων ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν μωρίαν αὐτοῦ

ἢ ἄνθρωπος ἀποκρύπτων τὴν σοφίαν αὐτοῦ.