CHAPITRE DOUGEN 12

₁Sièis jour avans la Pasco, Jèsu venguè à Betanìo ounte èro mort Lazàri, aquéu qu'avié ressuscita.

₂Aqui ié serviguèron à soupa: Marto servié, e Lazàri èro un d'aquéli que taulejavon em'éu.

₃Marìo, elo, prenguè 'no liéuro de perfum de nard, d'acò pur e requist; em'acò n'en vougneguè li pèd de Jèsu, lis eissuguè pièi emé sa cabeladuro; e l'oustau fuguè plen de l'óudour d'aquéu perfum.

₄Un de si disciple, Judas l'Escariot, aquéu que lou devié trahi, faguè coume acò:

₅Perqué, aquéu perfum d'aqui, l'an pas vendu tres cènt denié que se sarien douna pièi à la pauriho?

₆Disié 'cò, noun que s'inquietèsse di paure, mai pèr-ço-qu'èro un voulur, e qu'en aguènt la bourso, éu pourtavo ço que ié metien dedins.

₇Jèsu diguè dounc: Leissas-me garda 'cò pèr lou jour de moun ensevelimen.

₈De paure, dóumaci, n'avès toujour emé vautre; mai iéu, pas toujour m'aurés.

₉Un mouloun de Judiéu aprenguèron qu'èro aqui, e venguèron, noun soulamen raport à Jèsu, mai tambèn pèr vèire Lazàri qu'éu avié ressuscita d'entre li mort.

₁₀Pamens, li Prince di prèire se boutèron en tèsto de faire mouri peréu Lazàri.

₁₁Es que, pèr l'encauso d'éu, forço Judiéu se retiravon d'em'éli e cresien en Jèsu.

₁₂L'endeman, tout un mouloun de pople qu'èron vengu à la fèsto, aguènt sachu que Jèsu venié à Jerusalèn,

₁₃Prenguèron de broundo de paumié, e i'anèron à l'endavans, que cridavon: Hosanna! Benesi lou rèi d'Israèl, que vèn au noum dóu Segnour!

₁₄Jèsu trouvè 'n saumin, e se i'assetè dessus, ansin qu'es escri:

₁₅Cregnes rèn, fiho de Sioun: ve-lou toun Rèi que vèn d'assetoun sus lou poulin d'uno saumo.

₁₆D'aquéli causo, li disciple se n'avisèron pas bèn d'en-proumié; mai, quouro Jèsu fuguè intra dins sa glòri, se remembrèron alor qu'èron estado escricho à prepaus d'éu, e que se i'èron facho aquéli causo.

₁₇Or, la troupo de mounde que se trouvavo em'éu, quand avié souna Lazàri dóu toumbèu e l'avié ressuscita d'emé li mort, n'en fasié la fe.

₁₈Es amor d'acò peréu que venguèron en foulo à soun rescontre, en aguènt ausi dire qu'avié fa 'quéu miracle.

₁₉Adounc li Farisen se diguèron entre éli: Vesès qu'avançan rèn; vaqui que tout lou mounde ié cour après.

₂₀I'avié 'qui, vous trouvarés quàuqui Gentiéu, d'aquéli qu'èron mounta pèr adoura lou jour de la fèsto.

₂₁Aquésti s'avancèron de Felip, qu'èro de Beisaïdo en Galilèio, e lou pregavon, disènt: Segne, voulèn vèire Jèsu.

₂₂Venguè Felip, e lou diguè à-n-Andriéu; pièi Andriéu e Felip lou diguèron à Jèsu.

₂₃Jèsu ié respoundeguè, disènt: Es vengudo l'ouro que dèu, lou Fiéu de l'Ome, èstre glourifica.

₂₄Veramen, veramen vous lou dise, se lou gran de blad que toumbo en terro noun vèn à mouri, rèsto soulet; mai se mor, cargo abord de fru.

₂₅Quau amo sa vido, la perdra, e quau ahis sa vido en aquest mounde, la counservo pèr la vido eternalo.

₂₆Se quaucun me sièr, que me seguigue; e mounte siéu iéu, aqui tambèn sara moun serviciau. Se quaucun me sièr, moun Paire l'ounourara.

₂₇Aro moun amo es trevirado. E que dirai? Paire, deliéuro-me d'aquelo ouro? Mai es pèr aquelo ouro d'aqui que siéu vengu.

₂₈Paire, glourifico toun noum. Alor venguè dóu cèu uno voues: L'ai glourifica e lou glourificarai encaro.

₂₉La foulo qu'èro aqui, e qu'avié 'entendu, disié qu'èro uno trounado. D'autre disien: Un ange i'a parla.

₃₀Jèsu respoundeguè, e diguè: Noun es pèr iéu qu'aquelo voues es vengudo, mai pèr vautre.

₃₁Es aro lou jujamen dóu mounde; es aro que lou prince d'aquest mounde vai èstre bouta deforo.

₃₂E iéu, se 'n-cop sarai esta enaussa d'en terro, atirarai tout vers iéu.

₃₃Disié 'cò, pèr marca de quinto mort devié mouri.

₃₄La foulo ié respoundeguè: Nautre, avèn aprés pèr la lèi que lou Crist demoro eternamen. Perqué dounc disès: Fau que lou Fiéu de l'Ome siegue enaussa? Quau es aquéu Fiéu de l'Ome?

₃₅Jèsu ié diguè: La lumiero es encaro un pau au mitan de vautre. Caminas dóu tèms qu'avès la lumiero, cregnènço que la sournuro vèngue vous aganta. Aquéu que camino dins la sournuro saup rèn ounte vai.

₃₆Dóu tèms qu'avès la lumiero, agués fe à la lumiero, pèr que fugués d'enfant de lumiero. Ansin parlè Jèsu; s'enanè pièi, e s'escoundeguè d'éli.

₃₇Mai, emé tant de miracle qu'avié fa davans éli, cresien pas en éu;

₃₈Pèr que se coumpliguèsse la paraulo dóu proufèto Isaìo qu'a di: Segnour, quau a creigu ço qu'a ausi de nautre? e lou bras dóu Segnour, en quau es esta revela?

₃₉Es pèr acò que poudien pas crèire, car Isaìo a di encaro:

₄₀I'a avugla lis uei, e i'a 'ndursi lou cor, cregnènço que vegon de sis uei, que coumprengon de soun cor, em' acò se counvertigon, e iéu li garigue.

₄₁Aquéli causo Isaìo lis a dicho, quouro a vist sa glòri, e qu'a parla d'éu.

₄₂Pamens, n'i'aguè forço, meme di majourau, que creiguèron en éu; mai, raport i Farisen, lou disien pas davans lou mounde, pèr pòu d'èstre embandi de la sinagogo.

₄₃Amèron, dóumaci, la glòri dis ome, mai que la glòri de Diéu.

₄₄Or, Jèsu aussè la voues, e diguè: Qu crei en iéu, noun crèi en iéu, mai en Aquéu que m'a manda.

₄₅E qu me vèi iéu, vèi Aquéu que m'a manda.

₄₆Iéu, la Lumiero, siéu vengu dins lou mounde pèr que tout ome que crèi en iéu noun iste dins la sournuro.

₄₇E se quaucun entènd mi paraulo e lis óusservo pas, es pas iéu que lou juge; noun siéu vengu, dóumaci, pèr juja lou mounde, mai pèr sauva lou mounde.

₄₈Aquéu que me mespreso, e que noun reçaup mi paraulo, a soun juge, éu: la paraulo memo qu'ai anounciado lou jujara au darrié jour.

₄₉Car noun ai parla d'esperiéu; mai Aquéu que m'a manda, lou Paire, m'a regla éu-meme ço que dève dire, e coume dève parla.

₅₀E sabe que soun coumandamen es la vido eternalo. Adounc, li causo que iéu dise, li dise coume lou Paire me lis a dicho.