CHAPITRE VINT-E-UNEN 21

₁Jèsu, pièi, se manifestè mai i disciple, en ribo de la mar de Tiberiado. Se manifestè coume eiçò:

₂Se devinavon ensèmble Simoun-Pèire e Toumas, que ié dison Didime, e peréu Natanaèl, qu'èro de Cana en Galilèio, emai li fiéu de Zebediéu e dous àutri disciple.

₃Simoun-Pèire ié diguè: M'envau à la pesco. Éli ié venguèron: Emai nautre i'anan emé tu. Partiguèron dounc, e mountèron dins uno barco. Mai, aquelo niue, faguèron pa 'n pèis.

₄Sus lou matin, Jèsu se capitè long de la ribo; mai li disciple s'avisèron pas qu'èro Jèsu.

₅Jèsu ié diguè dounc: Pitouet, avès pèr couïna? Ié respoundeguèron: Nàni.

₆Ié diguè: Calas la ret à drecho de la barco, e capitarés. Calèron dounc, e poudien plus saia, bèn tant i'avié de pèis.

₇Alor lou disciple que Jèsu amavo, diguè à Pèire: Es lou Segnour. Simoun-Pèire, d'entèndre qu'èro lou Segnour, carguè lèu sa tunico, dóumaci èro nus, e cabussè dins la mar.

₈Lis àutri disciple venguèron emé la barco, tirassant la ret pleno de pèis; car n'èron gaire liuen d'en terro, peraqui dous cènt couidado.

₉Quand fuguèron arriba en terro, veguèron de carboun aluma, emé de pèis pausa dessus, e d'artoun.

₁₀Jèsu ié diguè: Adusès li pèis que venès de pesca.

₁₁Mountè dins la barco, Simoun-Pèire, e tirè la ret en terro, clafido de gros pèis; cènt cinquanto tres. E 'mai n'i'aguèsse tant, la ret s'estrassè pas.

₁₂Jèsu ié faguè: Venès, manjas. E pas-un n'ausavo, d'aquéli que s'èron entaula, ié demanda: «Quau sias, vous?» en sachènt qu'èro lou Segnour.

₁₃E vaqui Jèsu que s'avanço, pren lou pan e n'i'en douno, emai de pèis tambèn.

₁₄Acò faguè li tres fes que Jèsu se manifestè à si disciple, desempièi qu'èro ressuscita di mort.

₁₅Quand aguèron manja, Jèsu à Simoun-Pèire diguè: Simoun, fiéu de Jan, m'ames mai qu'aquésti? Éu ié respoundeguè: Si, Segnour, sabès, vous, que vous ame. Jèsu ié diguè: Paisse mis agnèu.

₁₆Tourna-mai ié venguè: Simoun, fiéu de Jan, m'ames? Pèire ié respoundeguè: Si, Segnour, sabès, vous, que vous ame. Jèsu ié diguè: Paisse mis agnèu.

₁₇Pèr la tresenco fes ié demandè: Simoun, fiéu de Jan, m'ames? N'en aguè la lagno, Pèire, que Jèsu i'aguèsse demanda pèr li tres fes: M'ames? em'acò ié respoundeguè: Segnour, vous, couneissès tout; vous, sabès que vous ame. Jèsu ié diguè: Paisse mi fedo.

₁₈Veramen, veramen te lou dise, dins lou tèms qu'ères jouinet, te cenchaves tu-meme e te gandissiés ounte vouliés; mai quouro te saras fa vièi, estendras ti man e un autre te cenchara, e te menara ounte noun voudras.

₁₉Or, ansin diguè, ensignant pèr quinto mort devié glourifica Diéu. E, quand aguè parla 'nsin, ié diguè: Seguisse-me.

₂₀Pèire, se revirant, veguè veni à rèire d'éu lou disciple que Jèsu amavo, aquéu que, dóu tèms de la Ceno, s'èro repausa sus soun sen, e i'avié di: Segnour, quau es que vous trahira?

₂₁Adounc Pèire, l'aguènt vist diguè à Jèsu: Segnour, aquest-d'eici, pièi?…

₂₂Ié diguè Jèsu: Se vole que rèste d'aqui-que iéu vèngue, que te fai? tu, seguisse-me.

₂₃S'esbrudiguè dounc aquest dire entre li fraire, qu'aquéu disciple mouririé pas. Pamens, Jèsu noun avié di: Mourira pas; mai: Se vole que rèste d'aqui-que vèngue, que te fai?

₂₄Es aquéu disciple d'aqui que rènd temouniage d'aquéli causo, e qu'a 'scri eiçò-d'eici; e sabèn qu'es verai soun temouniage.

₂₅I'a 'ncaro un mouloun d'àutri causo que Jèsu a facho; e, se lis escrivien fin-que-d'uno, lou mounde entié, crese que, pourrié pas caupre ço que se n'escriéurié de voulume.